افسوس و دریغ

دوستان من بارها برای تک تک شما تکرار کردم بنده با چشم حقارت شمارو نگاه نمی کنم. نمی دونمم این ایده ی مریض از کدوم گوری به ذهنتون رسیده. در ضمن من نمی فهمم این بعضی از شما عزیزان چرا به من می گید مغرور. بابا مگه من چه دشمنی کردم؟ شما دوست عزیز. مشکلی داری تو روم بگو. چرا می ری بقیه رو با من بد می کنی آخه؟ به بقیه چه؟ دوستان خدمتتون عارضم دو به هم زنی از کثیف ترین اعماله. شعور داشته باشید. بنده کثیف ترین آدم روی زمین باشم، دو بهم زنی نمی کنم.

و در مورد اون یکی دوست عزیز که منو بلاک کرد. شما چند سالته عزیزم؟ بهت یاد ندادن قضاوت نکنی؟ قضاوت که به درک. یاد ندادن حداقل یه طرفه به قاضی نری؟ تف تو روح من. تف. از شرم باید صورتمو فرو کنم تو گه بابت این رفاقتیی که با بعضی عزیزان بهم زدم. 

دوست عزیز. برای آخرین بار می گم. آدم باش. آدم! دفعه ی اولتم نیست. ماشالله ۱۷ سالم سن داری. اگه از من خوشت نمیاد خب دوست من نباش. خستم کردی. نمی گم بدی. ولی ریدی به اعصابم. شاهدی که تو محیط ادبی هیچ وقت فحاشی نکردم. ببین به چه جنونی رسوندی منو. یکم شعور لازمت میشه. آخرین نصیحت دوستانه ام به شما هم همینه. شعور داشته باش